درد و دل
آری اگر تو نبــــــــودی...
آهنگ کاروان هستــــی به گوش نمی رسید...
و قافـــــــله وجود به راه نمی افتاد!
اگر تو نبودی بهار سبز نمی شد.....
تابستان نمی رســـــــید...
پائیز زرد و زمستان پیر نمی گشت.
و اگر تو نمی آمدی ...!
غنچه های نشکفته داغ پژمردگی می دیدند....
و پرندگان نغمه شادی نمی سرودند.
دخترکان معصوم در بهار مظلومانه می مردند و
در سردی آغوش خاک می آرمیدند.
خاک وجود ما با شبنم عشق تو گل شد....
و درخــت آفرینش به شوق تو گل کرد.
آمدی تا هستی یتیـــــــــــم نماند...
تا دست نوازش مادری مهربان را بر سرش احساس کند.
آمدی تا دردهای نهفته دل خویش را با تو بگوییم
واز ستم این چرخ جفاکار نزد تو شکوه کنیم
مگر طفل را جز آغوش مــــــادر پناهی هست؟
این چادر خاکیست که همیشه بی نوایان را پناه بوده
و آن دست ضرب دیده که ما را از گرداب های مهیب بیرون کشیده است.
________________________
السلام علیک یا قرة عین المصطفی